-
1 богодухновенный
von Gott erfüllt, von Gott eingegebenРусско-немецкий словарь христианской лексики > богодухновенный
-
2 богодохновенный
von Gott erfüllt, von Gott eingegebenРусско-немецкий словарь христианской лексики > богодохновенный
-
3 stricken
adjectivestricken with fear/grief — angsterfüllt/gramgebeugt
* * *['strikən](deeply affected, overwhelmed or afflicted: In his youth he was stricken with a crippling disease; grief-stricken parents; panic-stricken crowds.) (schwer) betroffen* * *strick·en[ˈstrɪkən]II. adj1. (be overcome) geplagt\stricken with fear/grief/guilt angsterfüllt/gramgebeugt/von Schuld gequältto be \stricken with fever vom Fieber geschüttelt werden\stricken with remorse von Reue erfüllt\stricken tanker leckgeschlagener Tankerto be \stricken in years vom Alter gezeichnet sein3. (distressed) leidgeprüfther \stricken face ihr leidender Gesichtsausdruck4. AM LAW (deleted) abgelehnt, nicht zugelassen (Vermerk bei der Zusammenstellung einer Geschworenenliste)* * *['strIkən] (old) ptp of academic.ru/71286/strike">strikeadj(liter: wounded) verwundet; (= afflicted) leidgeprüft, schwer geprüft; (with grief) schmerzerfüllt, gramgebeugt (liter); (= ill) leidend (geh); ship, plane in Not; (= horrified) person wie vom Blitz getroffen or vom Donner gerührt; expression niedergeschlagenstricken with guilt/fear etc — von Schuld/Angst etc erfüllt, von Angst ergriffen
stricken in years — hochbetagt (geh)
to be stricken by drought/famine — von Dürre/Hungersnot geplagt or heimgesucht werden
* * *stricken [ˈstrıkən]B adj1. obs verwundet, verletzt2. (with) heimgesucht, schwer betroffen (von Not, Unglück etc), befallen (von Krankheit), ergriffen, gepackt (von Schrecken, Schmerz etc), schwer geprüft, leidend:stricken area Notstandsgebiet na stricken look ein verzweifelter Blick;stricken in years vom Alter gebeugt4. gestrichen (voll):5. geschlagen, voll (beide umg):* * *adjective(afflicted) heimgesucht; havariert [Schiff, Flugzeug]; (showing affliction) schmerzerfülltstricken with fear/grief — angsterfüllt/gramgebeugt
* * *adj.betrofen adj.stoßen adj. -
4 instinct
noun1) Instinkt, der2) (intuition) Instinkt, der; instinktives Gefühl ( for für); (unconscious skill) natürliche Begabung ( for für); Sinn, der ( for für)* * *['instiŋkt](a natural tendency to behave or react in a particular way, without thinking and without having been taught: As winter approaches, swallows fly south from Britain by instinct; He has an instinct for saying the right thing.) der Instinkt- academic.ru/38507/instinctive">instinctive- instinctively* * *in·stinct[ˈɪn(t)stɪŋ(k)t]nher first \instinct was to shout ihr erster Impuls war zu schreienher business \instincts usually warn her when trouble is brewing ihr Geschäftssinn warnt sie normalerweise vor sich zusammenbrauenden SchwierigkeitenBob seems to have an \instinct for knowing which products will sell Bob scheint instinktiv zu wissen, welche Produkte sich verkaufen werdenthe \instinct for self-preservation der Selbsterhaltungstriebto do sth by [or on] \instinct etw instinktiv tun* * *['InstIŋkt]1. nInstinkt mthe sex/survival instinct — der Geschlechts-/Überlebenstrieb
to have an instinct for business, to have a good business instinct — einen ausgeprägten Geschäftssinn or -instinkt haben
2. adj (liter)* * *instinct1 [ˈınstıŋkt] s1. Instinkt m, (Natur)Trieb m:instinct for self-preservation Selbsterhaltungstrieb;2. (sicherer) Instinkt, natürliche Begabung ( beide:for für):3. instinktives Gefühl ( for für):follow one’s instincts seinem Instinkt folgenwith von)* * *noun1) Instinkt, derinstinct for survival, survival instinct — Überlebenstrieb, der
2) (intuition) Instinkt, der; instinktives Gefühl ( for für); (unconscious skill) natürliche Begabung ( for für); Sinn, der ( for für)* * *n.Drang ¨-e m.Instinkt -e n.Trieb -e m. -
5 scent
1. nouncatch the scent of something — den Duft von etwas in die Nase bekommen
be on the scent of somebody/something — (fig.) jemandem/einer Sache auf der Spur sein
2. transitive verbput or throw somebody off the scent — (fig.) jemanden auf eine falsche Fährte bringen
1) (lit. or fig.) wittern2) (apply perfume to) parfümieren* * *[sent] 1. verb1) (to discover by the sense of smell: The dog scented a cat.) wittern2) (to suspect: As soon as he came into the room I scented trouble.) wittern3) (to cause to smell pleasantly: The roses scented the air.) riechen2. noun2) (a trail consisting of the smell which has been left and may be followed: The dogs picked up the man's scent and then lost it again.) die Witterung3) (a liquid with a pleasant smell; perfume.) das Parfüm•- academic.ru/64576/scented">scented- put/throw someone off the scent
- put/throw off the scent* * *[sent]I. nthe evening air was full of the \scent of roses die Abendluft war erfüllt von RosenduftII. vt1. (smell)▪ to \scent sb/sth jdn/etw wittern2. (detect)▪ to \scent sth etw ahnento \scent danger Gefahr ahnen▪ to \scent that... ahnen, dass...▪ to \scent sth etw parfümieren* * *[sent]1. n1) (= smell) Duft m, Geruch mthere was the scent of danger in the air — es roch nach Gefahr
2) (= perfume) Parfüm nt3) (of animal) Fährte fto be on the scent (lit, fig) — auf der Fährte or Spur sein (of sb/sth jdm/einer Sache)
to lose the scent (lit, fig) — die Spur or Fährte verlieren
2. vt1) (= smell, suspect) wittern2) (= perfume) parfümieren* * *scent [sent]A s2. besonders Bra) Duftstoff mb) Parfüm n3. JAGDa) Witterung fb) Spur f, Fährte f (beide auch fig):be on the (wrong) scent auf der (falschen) Fährte sein;be on the scent of einer Sache auf der Spur sein;follow up the scent der Spur folgen;put on the scent auf die Fährte setzen;4. a) Geruchssinn mb) ZOOL und fig Spürsinn m, Witterung f, gute etc Nase:5. Schnitzeljagd:a) Papierschnitzel plb) Fährte fB v/t1. etwas riechenscent treachery Verrat wittern3. mit Wohlgeruch erfüllen4. besonders Br parfümieren* * *1. nounbe on the scent of somebody/something — (fig.) jemandem/einer Sache auf der Spur sein
2. transitive verbput or throw somebody off the scent — (fig.) jemanden auf eine falsche Fährte bringen
1) (lit. or fig.) wittern2) (apply perfume to) parfümieren* * *n.Duft ¨-e m.Duftstoff m. -
6 δίκαιος
δίκαιος (δίκη), zuweilen 2 End.; Eur. Heracl. 902; I. T. 1202; vgl. Aesch. Spt. 626; u. bei Sp., wie D. Sic. 5, 72 u. Alciphr. 3, 23; – der nach Sitten. Brauch handelt (vgl. δίκη), z. B. οὐκ ἐϑέλουσι δικαίως μνᾶσϑαι Od. 14, 90. Gew. = gerecht, der seine Pflichten gegen Götter u. Menschen erfüllt, von Hom. an überall; im Ggstz von δυςσεβής, Aesch. Spt. 580, wo es 592 neben σώφρων, ἀγαϑός, εὐσεβής steht; Χείρων ist δικαιότατος Κεντααρων, Il. 11, 832, von Epaphroditos in den Scholl. φιλοξενώτατος erklärt; denn die Pflichten gegen Fremde sind bes. im δίκαιος einbegriffen, machen den Menschen zum wohlgesitteten; vgl. Odyss. 6, 120 τέων αὖτε βροτῶν ἐς γαῖαν ἱκάνω; ἦ ῥ' οἵ γ' ὑβρισταί τε καὶ ἄγριοι οὐδὲ δίκαιοι, ἦε φιλόξεινοι, καί σφιν νόος ἐστὶ ϑεουδής. Uebrigens ist zu Iliad. 11, 832 in den Scholl. noch bemerkt τὸ ὑπερϑετικὸν κεῖται ἀντὶ τοῦ ἀπολύτου· ἔστι δὲ ὁ μόνος ἐν Κενταύροις δίκαιος. ὅμοιον δὲ τούτῳ τὸ »μελάντερον ἠύτε πίσσα ( Iliad. 4, 277)«; also etwa »der (sehr) gerechte unter den Centauren«. Iliad. 13, 6 Ἀβίων τε, δικαιοτάτων ἀνϑρώπων, vgl. Scholl. Bei Plat. Gorg. 507 b wird δίκαιος auf das Verhalten gegen die Menschen, ὅσιος auf das gegen die Götter bezogen; περὶ τὴν πόλιν, Ar. Plut. 588. – Nach Arist. Eth. Nic. 5, 2, 8 διώρισται τὸ δίκαιον τό τε νόμιμον καὶ τὸ ἶσον. Insbesondere ist δίκαιος: – a) gleichmäßig; ἅρμα οὐ δίκαιον ἀδίκων ίππων συνεζευγμένων Xen. Cyr. 2, 2, 26, was B. A. 344 εὐπειϑές erkl. wird, ein gleichmäß gehender Wagen od. übh. ein tüchtiger; u. so von Sachen: tüchtig, brauchbar, was so ist, wie es sein soll; βοῠς, ἵππος, Xen. Mem. 4, 4, 5; ἵππος δ. τὴν γνάϑον, mit gleichweichen Kinnbacken, Poll. 1, 196, im Ggstze von ἑτερόγναϑος; vom Acker, dem πονηρόν entgeggstzt, Xen. Cyr. 8, 3, 38; – αἱ ἑκατὸν ὀργυιαὶ δίκαιαί εἰσι στάδιον ἑξάπλεϑρον Her. 2, 149, gerade, vollkommen 100 Klafter. – Aber auch ἰητρός, Hippocr.; συγγραφεύς, Luc. hist. conscr. 39. – b) gesetzmäßig, recht; πηδάλιον Pind. P. 1, 86; λόγος Aesch. Suppl. 168; ψῆφος Eum. 675; γνώμη Soph. El. 551; μέμψις Ar. Plut. 10; λογισμός, richtig, Dem. 60, 32; καὶ ὀρϑὴ ὁδός 18, 15; auch καὶ ὀρϑὴ καὶ ἀδιάφϑορος ψυχή 18, 298; καὶ προςήκουσα ἀπολογία 19, 202, u. öfter κρίσις, αἰτία u. ä., bes. bei den Rednern; χάριν παρασχεῖν Soph. O. C. 1494, gebührenden, wie Dem. 38, 25; δίκαια λέγειν, πράττειν, Soph. O. R. 280 O. C. 829; Plat. Gorg. 460 b u. sonst; – τὸ δίκαιον, das Recht, Aesch. Prom. 187; Ar. Ach. 645; τὸ δίκαιον οὕτω ἔφερε, das Recht brachte es so mit sich, Her. 7, 137; μετὰ τοῠ νόμου καὶ τοῠ δικαίου Plat. Apol. 32 c, u. oft bei den Rednern; auch = ein Rechtsgrund; δίκαια, ἃ ἔχομεν Thuc. 3, 54; ὑπάρχει μοι καὶ τοῠτο τὸ δίκαιον Dem. 12, 21; vgl. 22, 70; τὰ τούτου τοῠ ἀγῶνος δίκαια 25, 1; τὰ τῶν προγόνων καλὰ καὶ δίκαια, Ehre u. Recht, 18, 63; τὰ παρ' ἐμοῦ δ. Aesch. 1, 196; δίκαια λέγειν, Recht haben, Soph. O. R. 280; Thuc. 2, 72; aber τὰ δίκαια πράξασϑαί τινα, Einen zur gebührenden Strafe ziehen, Aesch. Ag. 812; adverb., τό γε δίκαιον, und das mit Recht, Plat. Crat. 412 d; ὥς γε τὸ δίκαιον Legg. II, 659 b; ὥςπερ τὸ δ., wie es recht ist, Lach. 181 c; τῶν δικαίων τυγχάνειν, sein Recht erlangen, D. Hal. 5, 66; τὰ δίκαια ἔχειν, λαμβάνειν, vom gebührenden Solde, Xen. An. 7, 7, 14. 17; vgl. Hell. 7, 4, 4; τὰ δ. τοῖς ξένοις ποιεῖν Plut. Dion. 40; πάντα τὰ δίκαια ποιεῖν τινι, Einem alles erweisen, was er billiger Weise erwarten kann, Arat. 48. Auch gegenseitige rechtliche Verhältnisse, Verträge, τὰ πρός τινα δ. Pol. 3, 21, 10; τὰ πρὸς Σύλλαν δ. Plut. Lucull. 3; ἐπὶ συγκειμένοις τισὶ δικαίοις D. Hal. 3, 51. – Die Vbdgn ἐκ τοῠ δικαίου, σὺν τῷ δικαίῳ, κατά u. παρὰ τό δίκαιον s. unter den Präpositionen. – Sehr gewöhnl. δίκαιόν ἐστι, mit folgdm inf., τὸν σέβοντ' εὐεργετεῖν Aesch. Eum. 695; ἐμὲ φράζειν, es ist recht, billig, daß ich sage, Her. 1, 39; Plat. u. A.; wofür noch üblicher die Attraction: δίκαιός εἰμι τῶνδ' ἀπηλλάχϑαι κακῶν, es ist billig, daß ich befreit bin, Soph. Ant. 396; vgl. Ar. Nubb. 1265; δίκαιός εἰμι οὔνομα τοῦτο φέρεσϑαι, ich verdiene, Her. 1, 32; u. so bei Att.; Thuc. 1, 40; δίκαιοί εἰσιν ἀπιστότατοι εἶναι, sie sind berechtigt, bes. mißtrauisch zu sein, 4, 7; δίκαιοί ἐστε γνώμην ἔχειν, ἐλεεῖν, Andoc. 1, 3; Is. 5, 35; δικαιότατος γὰρ εἶ τοὺς λόγους ἀπαγγέλλειν, es ziemt sich, daß du gerade, Plat. Conv. 172 b, wie auch Xen. An. 5, 9, 3 οὓς ἐδόκουν δικαιοτάτους εἶναι die richtige Lesart ist; τούτου τὴν αἰτίαν ἔχειν οὗτός ἐστιν δ., es ist recht, daß er, Dem. 18, 4; – Sp. Der Zusammenhang entscheidet, ob es zu übersetzen: werth, befugt, verpflichtet sein. – Adv. δικαίως, z. B. μνᾶσϑαι (s. oben), gerechter, billiger Weise, bei Dichtern u. in Prosa; δικαίως ἐμός Soph. Ai. 456, in Wahrheit mein eigen. – Compar. gew. δικαιότερος, nach E. M. 31, 8 u, Eust. 1441, 23 auch δικαιέστερος; – δικαιοτέρως, Isocr. antid. §. 181; δικαιότατα, Ar. Av. l 222.
-
7 ebrius
ēbrius, a, um, trunken, betrunken, berauscht, I) eig. u. meton.: A) eig. (Ggstz. sobrius), Plaut., Cic. u.a. – subst., der Betrunkene, Berauschte, P. Syr. sent. 12 R.2: öfter Plur., Cic. u.a. – poet., prägnant, v. Lebl., vestigia, trunkene, taumelnde, Prop.: ebenso gradus, Sen. poët.: nox, wo viel getrunken wird, Mart.: so bruma, Mart.: verba, im Rausche gesprochene, d.i. freie, Tibull. – B) meton., satt, übersatt, dick und voll, von Flüssigkeiten (Ggstz. satur), quom tu eris satura atque ebria, dich ganz satt, dick u. voll gegessen u. getrunken hast, Ter. Hec. 769: unde saturitate ego exivi ebrius, dick u. voll (weidlich) angetrunken, Plaut. capt. 109. – poet. v. Lebl., reichlich-, überreichlich versehen, cenam facite, ut ebria sit, Plaut.: ebria lana de sanguine Sidoniae conchae, gesättigt, getränkt mit usw., Mart.: u. so linteolum (Lampendocht) ebrium, Prud. cath. 5, 18. – II) übtr., trunken, berauscht = erfüllt von usw., ocellus, liebetrunken, Catull.: sanguine civium, Plin.: dulci fortunā, Hor.: curis, betäubt von S., weder ein noch aus wissend vor S., Lucr.
-
8 ebrius
ēbrius, a, um, trunken, betrunken, berauscht, I) eig. u. meton.: A) eig. (Ggstz. sobrius), Plaut., Cic. u.a. – subst., der Betrunkene, Berauschte, P. Syr. sent. 12 R.2: öfter Plur., Cic. u.a. – poet., prägnant, v. Lebl., vestigia, trunkene, taumelnde, Prop.: ebenso gradus, Sen. poët.: nox, wo viel getrunken wird, Mart.: so bruma, Mart.: verba, im Rausche gesprochene, d.i. freie, Tibull. – B) meton., satt, übersatt, dick und voll, von Flüssigkeiten (Ggstz. satur), quom tu eris satura atque ebria, dich ganz satt, dick u. voll gegessen u. getrunken hast, Ter. Hec. 769: unde saturitate ego exivi ebrius, dick u. voll (weidlich) angetrunken, Plaut. capt. 109. – poet. v. Lebl., reichlich-, überreichlich versehen, cenam facite, ut ebria sit, Plaut.: ebria lana de sanguine Sidoniae conchae, gesättigt, getränkt mit usw., Mart.: u. so linteolum (Lampendocht) ebrium, Prud. cath. 5, 18. – II) übtr., trunken, berauscht = erfüllt von usw., ocellus, liebetrunken, Catull.: sanguine civium, Plin.: dulci fortunā, Hor.: curis, betäubt von S., weder ein noch aus wissend vor S., Lucr. -
9 проникнутый
( чем-либо) durchdrúngen (von); getrágen (von); erfüllt (von) (преисполненный чем-либо, чего-либо) -
10 tinguo
tinguo (tingo), tīnxī, tīnctum, ere (griech. τέγγω, ahd. thunkōn, dunkōn), benetzen, anfeuchten, mit einer Flüssigkeit tränken, in eine Flüssigkeit eintauchen, I) im allg.: a) eig.: pedes, Plin.: ora lacrimis, Ov.: pascua rore, Calp.: tela venenis, Plin.: gladios veneno, Curt.: hostili caede manum, Ov.: tunica sanguine tincta, Cic.: faces in amne, Ov.: spongia in aceto tincta, Cels.: aera stridentia lacu, Verg.: telum fluvio, Iustin.: aequore tingui, Verg. – b) übtr.: libellos sale Romano, Mart.: orator sit mihi tinctus litteris, soll mir einen Anstrich von wissenschaftlicher Bildung haben, Cic.: Laelia patris elegantiā tincta, Cic.: verba sensu tincta, erfüllt von usw., Quint. – II) insbes.: A) wie inficere = färben, 1) im allg.: a) eig.: lanas murice, Hor.: comam, Ov.; nummos, Ulp. dig.: tinguntur sole populi, Plin. – Partiz. subst., tingentēs, ium, m., Färber, tingentium officinae, Plin. – tīncta, ōrum, n., Gefärbtes, Buntes, tincta absint, Cic. – b) übtr.: loca lumine tingere, erhellen, erleuchten, Lucr. – 2) prägn., färben, d.i. eine Farbe hervorbringen, caeruleum, blau färben, Plin.: hysginum, Plin. – B) taufen, solā se paenitentiā tinguere, venturum mox, qui tingueret in spiritu et igni, Itala Matth. 3, 11 (bei Tert. de bapt. 10 extr.): tinctus est ab Ioanne propheta in Iordane flumine, Lact. 4, 15, 2: in Christum tinctus est, Tertull. de fuga in persec. 10. – / Plin. 18, 3 jetzt sagittas unguimus.
-
11 lleno
'ʎenoadj1)lleno de — voll von, erfüllt von
2) (fam) satt3)1. [no vacío, con gran cantidad] voll2. [saciado] satt3. (familiar) [regordete] füllig————————sustantivo masculino————————de lleno locución adverbiallleno1lleno1 ['λeno]ese día en el teatro se logró el lleno an diesem Tag war das Theater ausverkauft————————lleno2lleno2 , -a ['λeno, -a](recipiente) voll; luna llena Vollmond masculino, femenino; lleno de voller +genitivo/dativo voll mit +dativo; a la planta le da el sol de lleno die Pflanze steht in der prallen Sonne; el autobús iba lleno der Bus war voll; estoy lleno (familiar) ich bin satt -
12 tinguo
tinguo (tingo), tīnxī, tīnctum, ere (griech. τέγγω, ahd. thunkōn, dunkōn), benetzen, anfeuchten, mit einer Flüssigkeit tränken, in eine Flüssigkeit eintauchen, I) im allg.: a) eig.: pedes, Plin.: ora lacrimis, Ov.: pascua rore, Calp.: tela venenis, Plin.: gladios veneno, Curt.: hostili caede manum, Ov.: tunica sanguine tincta, Cic.: faces in amne, Ov.: spongia in aceto tincta, Cels.: aera stridentia lacu, Verg.: telum fluvio, Iustin.: aequore tingui, Verg. – b) übtr.: libellos sale Romano, Mart.: orator sit mihi tinctus litteris, soll mir einen Anstrich von wissenschaftlicher Bildung haben, Cic.: Laelia patris elegantiā tincta, Cic.: verba sensu tincta, erfüllt von usw., Quint. – II) insbes.: A) wie inficere = färben, 1) im allg.: a) eig.: lanas murice, Hor.: comam, Ov.; nummos, Ulp. dig.: tinguntur sole populi, Plin. – Partiz. subst., tingentēs, ium, m., Färber, tingentium officinae, Plin. – tīncta, ōrum, n., Gefärbtes, Buntes, tincta absint, Cic. – b) übtr.: loca lumine tingere, erhellen, erleuchten, Lucr. – 2) prägn., färben, d.i. eine Farbe hervorbringen, caeruleum, blau färben, Plin.: hysginum, Plin. – B) taufen, solā se paenitentiā tinguere, venturum mox, qui tingueret in spiritu et igni, Itala Matth. 3, 11 (bei Tert. de bapt. 10 extr.): tinctus est ab Ioanne propheta in Iordane flumine, Lact. 4, 15, 2: in Christum tinctus est, Tertull. de fuga in persec. 10. –————è Plin. 18, 3 jetzt sagittas unguimus. -
13 pełny
pełny (-no) (wypełniony) voll; (całkowity) völlig; (kompletny) vollständig; (pulchny) füllig, rundlich; (G) fig voller (G), voll (von D); erfüllt (von D);pełne mleko n Vollmilch f;na pełnym morzu auf hoher See;pełne zaufanie n volles Vertrauen n;pełen nadziei hoffnungsvoll;pełen energii energievoll, energiegeladen;pełen podejrzeń voller Misstrauen;do pełna randvoll, bis zum Rand;w szafie jest już pełno der Schrank ist schon voll;w pełnym rozkwicie in voller Blüte -
14 lamentor
lāmentor, ātus sum, ārī, I) v. intr. wehklagen, heulen u. jammern, flere ac lamentari, Cic.: lamentari ac plangere, Suet.: flebiliter in vulnere, Cic.: clamor lamentantium mulierum, Liv. – Passiv unpers., maeretur, fletur, lamentatur (man wehklagt) diebus plusculis, Apul. met. 4, 33. – II) v. tr. über etwas wehklagen, etwas bejammern, minas sexaginta, Plaut.: obitum, Lucr.: vitam, Cic.: caecitatem, Cic.: se ipsum, Plaut.: matrem mortuam, Ter.: hic fratrem, propinquum ille, alius parentes lamentari, Tac. – m. folg. Acc. u. Infin., Plaut. Pseud. 313. Hor. ep. 2, 1, 224. – m. Partic. fut. act., lamentabantur in morbo quasi turpiter et miserabiliter perituri, Val. Max. 2, 6, 11. – Partiz. lāmentātus, a, um passiv, α) beweint, Sil. 13, 712. – β) mit Wehklagen erfüllt, von Wehklagen ertönend, Stat. Theb. 12, 224. – / Parag. Infin. lamentarier, Plaut. Pers. 742.
-
15 madidus
madidus, a, um (madeo), naß, feucht, I) eig.: A) im allg.: fasciculus epistularum totus aquā madidus, Cic.: madidi lacrimis ocelli, Ov.; u. so bl. madidi ocelli, Ov.: genae, tränende, Ov.: comae, mit Salben benetzte, Ov.: radix suco madida, voll, Plin.: poet., vestis cocco madida, getränktes, gefärbtes, Mart.: prägn., fossa, nasser, wasserreicher, Ov.: Iuppiter, d.i. I. Pluvius, Mart. – mit Genet., rosae madidae divini roris et nectaris, Apul. met. 4, 2. – B) insbes.: 1) naß, begossen = betrunken, ein Trunkenbold, mit u. ohne vino, Plaut., Sen. u.a. (s. Drak. Sil. 12, 18): madidus satis a vino, Paul. ex Fest.: quasi homo madidus a vino, Vulg.: oculi vino madidi, Rut. Lup.: prägn., dies, an dem tüchtig getrunken wird, Mart. – 2) prägn.: a) weich, madidiora semina, Plin.: v. Speisen, weich gekocht, gar, mürbe, Plaut. u. Apic. (s. Schuch Apic. 8, 395). – b) verdorben, faul, iecur tabe madidum, Lucan. 1, 621. – II) übtr.: 1) weich, schlaff, memoria, Caecil. com. 31. – 2) voll-, erfüllt von etw., artibus, Mart.: iocis, Mart.
-
16 lamentor
lāmentor, ātus sum, ārī, I) v. intr. wehklagen, heulen u. jammern, flere ac lamentari, Cic.: lamentari ac plangere, Suet.: flebiliter in vulnere, Cic.: clamor lamentantium mulierum, Liv. – Passiv unpers., maeretur, fletur, lamentatur (man wehklagt) diebus plusculis, Apul. met. 4, 33. – II) v. tr. über etwas wehklagen, etwas bejammern, minas sexaginta, Plaut.: obitum, Lucr.: vitam, Cic.: caecitatem, Cic.: se ipsum, Plaut.: matrem mortuam, Ter.: hic fratrem, propinquum ille, alius parentes lamentari, Tac. – m. folg. Acc. u. Infin., Plaut. Pseud. 313. Hor. ep. 2, 1, 224. – m. Partic. fut. act., lamentabantur in morbo quasi turpiter et miserabiliter perituri, Val. Max. 2, 6, 11. – Partiz. lāmentātus, a, um passiv, α) beweint, Sil. 13, 712. – β) mit Wehklagen erfüllt, von Wehklagen ertönend, Stat. Theb. 12, 224. – ⇒ Parag. Infin. lamentarier, Plaut. Pers. 742.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lamentor
-
17 madidus
madidus, a, um (madeo), naß, feucht, I) eig.: A) im allg.: fasciculus epistularum totus aquā madidus, Cic.: madidi lacrimis ocelli, Ov.; u. so bl. madidi ocelli, Ov.: genae, tränende, Ov.: comae, mit Salben benetzte, Ov.: radix suco madida, voll, Plin.: poet., vestis cocco madida, getränktes, gefärbtes, Mart.: prägn., fossa, nasser, wasserreicher, Ov.: Iuppiter, d.i. I. Pluvius, Mart. – mit Genet., rosae madidae divini roris et nectaris, Apul. met. 4, 2. – B) insbes.: 1) naß, begossen = betrunken, ein Trunkenbold, mit u. ohne vino, Plaut., Sen. u.a. (s. Drak. Sil. 12, 18): madidus satis a vino, Paul. ex Fest.: quasi homo madidus a vino, Vulg.: oculi vino madidi, Rut. Lup.: prägn., dies, an dem tüchtig getrunken wird, Mart. – 2) prägn.: a) weich, madidiora semina, Plin.: v. Speisen, weich gekocht, gar, mürbe, Plaut. u. Apic. (s. Schuch Apic. 8, 395). – b) verdorben, faul, iecur tabe madidum, Lucan. 1, 621. – II) übtr.: 1) weich, schlaff, memoria, Caecil. com. 31. – 2) voll-, erfüllt von etw., artibus, Mart.: iocis, Mart. -
18 scent
[sent] nthe evening air was full of the \scent of roses die Abendluft war erfüllt von Rosenduftto be on the \scent of sth/sb (a. fig) etw/jdm auf der Fährte sein (a. fig)1) ( smell)to \scent sb/ sth jdn/etw wittern2) ( detect)to \scent sth etw ahnen;to \scent danger Gefahr ahnen;to \scent that... ahnen, dass...3) ( apply perfume)to \scent sth etw parfümieren -
19 przesycony
przesycony zapachem kwiatów erfüllt von Blumenduft -
20 благодатный
von der göttlichen Gnade erfüllt, gesegnet
См. также в других словарях:
Von Mäusen und Menschen — (engl. Of Mice and Men) ist ein Roman des US amerikanischen Schriftstellers John Steinbeck. Das Buch erschien 1937 und wurde erstmals 1940 von Elisabeth Rotten ins Deutsche übersetzt. Es beschreibt die Geschichte zweier Wanderarbeiter, die von… … Deutsch Wikipedia
Von-Neumann-Algebra — Eine von Neumann Algebra oder W* Algebra ist eine mathematische Struktur in der Funktionalanalysis. Inhaltsverzeichnis 1 Definition 2 Faktoren 3 Kommutative von Neumann Algebren 4 Eigensch … Deutsch Wikipedia
Von dem Fischer un syner Fru — Vom Fischer und seiner Frau; Darstellung von Alexander Zick Vom Fischer und seiner Frau (Von dem Fischer un syner Fru, Von den Fischer und siine Fru) ist ein niederdeutsches Märchen (Typ 555 nach Aarne und Thompson) der Brüder Grimm (KHM 19).… … Deutsch Wikipedia
Von dem Fischer und seiner Frau — Vom Fischer und seiner Frau; Darstellung von Alexander Zick Vom Fischer und seiner Frau (Von dem Fischer un syner Fru, Von den Fischer und siine Fru) ist ein niederdeutsches Märchen (Typ 555 nach Aarne und Thompson) der Brüder Grimm (KHM 19).… … Deutsch Wikipedia
erfüllt — er·fụ̈llt 1 Partizip Perfekt; ↑erfüllen 2 Adj; von etwas erfüllt geschr; voll von etwas <ein von Arbeit, Mühen, Pflichten, kleinen Freuden o.Ä. erfülltes Dasein, Leben> 3 Adj; ein erfülltes Leben ein Leben, das den Menschen zufrieden macht … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
Von den Juden und ihren Lügen — Martin Luther, Portrait von Lucas Cranach d.Ä., 1529 Unterschrift Martin Luthers Martin Luther ( … Deutsch Wikipedia
Von den Jüden und iren Lügen — Martin Luther, Portrait von Lucas Cranach d.Ä., 1529 Unterschrift Martin Luthers Martin Luther ( … Deutsch Wikipedia
Von Groß — Adolf von Groß (* 25. März 1845 in Bamberg; † 5. Juni 1931 in Bayreuth) war ein enger Freund der Familie Richard Wagners, langjähriger Finanzverwalter der Bayreuther Festspiele und Ehrenbürger von Bayreuth. Inhaltsverzeichnis 1 Kindheit 2… … Deutsch Wikipedia
Menschenrechte: Von kollektiven und individuellen Rechten — Die Idee der Menschenrechte ist uralt und lässt sich im europäischen Kulturkreis bis zur griechischen Philosophie zurückverfolgen. Doch erst im 18. Jahrhundert wurden, wenngleich nur vereinzelt, die Menschenrechte in feierlichen Erklärungen,… … Universal-Lexikon
Christian von Braunschweig — Herzog Christian von Braunschweig (Gemälde von Paulus Moreelse, 1619, Braunschweig, Herzog Anton Ulrich Museum) Herzog Christian von Braunschweig Wolfenbüttel (* 20. September 1599 in Gröningen (an der Bode); † 16. Juni 16 … Deutsch Wikipedia
Christian von Braunschweig-Wolfenbüttel — Herzog Christian von Braunschweig und Lüneburg (Gemälde von Paulus Moreelse, 1619, Braunschweig, Herzog Anton Ulrich Museum) Christian von Braunschweig Wolfenbüttel (* 20. September 1599 in Gröningen an der Bode; † 16. Juni 1626 in Wolfenbüttel) … Deutsch Wikipedia